Bugün âşıkların günü. Ama aslında birbirine karşı sevgi duyan herkesin günü.

Sevgi kelimesi o kadar duygu yüklü bir kelime ki; anlamını, değerlerini düşündükçe derinleşen bir çukur oluşturur içimizde.

Sevmek…

Sevgilinizi, eşinizi, anne babanızı, çocuklarınızı olduğu gibi ve sadece o olduğu için her şeyi ile kabul etmektir. Bunu kriterlere bağlamadan, ama senin de şuran şöyle, şu huyun kötü vs demeden artısıyla eksisiyle bağrına basmaktır. İşine yaradığı kadar değil, çıkarına uyduğu sürece değil iyi günde kötü günde ihtiyacın olan her anında bir hissedebildiğin kişilerdir sevdiğin. Anneler günü, Babalar günü, Doğum günü, Sevgililer günü gibi belirli tarihlerde ilişkinizi taçlandırmayla sınırlıysa buna verdiğiniz kıymet biraz değer bilmezlik değil midir tutumunuz?

Her gün her an kıymeti bilinmeli sevdiğinin.

Evet, ileride belki de eşin olacak olan bugünkü sevgilini mutlu etmek isteyeceksin. Onu mutlu ederken kullanacağın şey yalnızca para olmamalı. Güzel bir mekan, bir akşam yemeği, güzel bir hediye, kırmızı güller, belki de tek taş bir yüzük… Ne senin adet yerini bulsun o mutlu olsun diye yerine getirdiğin jestler olsun bu ne de sevgilinin kendi değerini senin sürprizlerinle ölçebileceği bir kriter…

Normal bir günde içtiğiniz iki bardak çay, izlediğiniz bir filme beraber ağlayıp beraber gülebilmeniz, izlediğiniz gün batımıyla yitirdiğiniz bir güne üzülüp yarına beraber uyanabilmenin umut ve mutluluğunu duyabilmelisiniz. Herkes gibi sevgililer gününde hediye almalıyım şartlanmasından sıyrılıp kendinize her günü özel kılmalısınız. Olmadık zamanlarda küçük hediyeler, küçük sürprizler sizi daha mutlu edecektir. Elbette kutlayın bu günü ama yalnızca bu gün olmasın sevdiğinizi mutlu etme isteği. Hep sevin, her gün sevin…

Sevgililer gününüz kutlu olsun…